13 czerwca 1999 r, podczas Pielgrzymki do Ojczyzny, Ojciec Święty Jan Paweł II ogłosił błogosławionymi 108 Męczenników II wojny światowej. W ich gronie znalazła się także nasza siostra - Julia Rodzińska.

Siostra Julia Stanisława Rodzińska urodziła się w Nawojowej koło Nowego Sącza w diecezji tarnowskiej. W wieku 8 lat straciła matkę, a kiedy miała lat 10 umarł jej ojciec. Wychowaniem jej i młodszej jej siostry Janiny zajęły się siostry dominikanki, które już wówczas od dwudziestu lat prowadziły prace apostolskie w tamtejszej parafii. Po ukończeniu szkoły ludowej prowadzonej przez siostry Stanisława Rodzińska zdobywała wykształcenie w Seminarium Nauczycielskim. W wieku 17. lat przerwała szkołę, by wstąpić do Zgromadzenia Sióstr św. Dominika. Formację zakonną zdobyła w macierzystym klasztorze Zgromadzenia w Tarnobrzegu-Wielowsi.

Po złożeniu ślubów zakonnych i uzupełnieniu wykształcenia pedagogicznego pracowała w Mielżynie koło Gniezna, Rawie Ruskiej i najdłużej, bo 22 lata w Wilnie. W całej swej posłudze apostolskiej związana była przede wszystkim z dziećmi i młodzieżą, czy to jako opiekunka w zakładzie dla sierot, czy też jako nauczycielka, a później kierowniczka szkoły, czy jako organizatorka kolonii i półkolonii dla najbiedniejszych dzieci. Z tego okresu została zapamiętana, jako "wybitny pedagog i wychowawca ceniony przez uczniów; wymagająca, sprawiedliwa, mobilizująca dobrym słowem do rzetelnego wysiłku w zdobywaniu wiedzy, wyrozumiała dla ludzkich słabości, serdeczna i spontaniczna w kontaktach z uczniami, gościnna, zabiegająca o sieroty, niezależnie od narodowości okazująca im życzliwość i miłość."

Taka postawa siostry Julii, wypływała nie tylko z zauważanej przez innych jej bogatej osobowości, ale przede wszystkim z faktu, iż postawiła Chrystusa w centrum swojego życia. Skoncentrowanie się na tajemnicy Chrystusa było możliwe dzięki pielęgnowaniu życia modlitwy, trosce o kształtowanie wymiaru kontemplacyjnego, który w duchowości dominikańskiej widziany jest jako warunek apostolstwa. Nic więc dziwnego, iż świadkowie życia Siostry podkreślają jej wierność wspólnotowej modlitwie liturgicznej i ćwiczeniom duchownym. Siostra Julia Rodzińska, "człowiek głębokiej wiary i modlitwy, zawsze łagodna, spokojna, opiekuńcza i uśmiechnięta", kochająca wychowanków, postrzegana jest dziś jako wzór dla wychowawców.

Siostra Julia nie zaprzestała swej posługi apostolskiej w okrutnych warunkach II wojny światowej. Uczestniczyła w konspiracyjnym nauczaniu języka polskiego, historii i religii w Wilnie. Gdy zaszła taka potrzeba pomagała i organizowała pomoc dla księży emerytów. W 1943 roku została zaaresztowana i osadzona w więzieniu na Łukiszkach. Już same warunki izolatki, gdzie została skierowana, były torturą. Ani te warunki, ani przesłuchania, nie załamały jej fizycznie ani duchowo. Świadkowie podkreślają spokój i skupienie dostrzegane na jej twarzy, gdy prowadzono ją z przesłuchania. Wiara i zaufanie do Bożej Opatrzności, heroiczne męstwo i miłość bliźniego ujawniły się jeszcze bardziej, kiedy w lipcu 1944 roku wraz z transportem więźniów politycznych trafiła do obozu koncentracyjnego w Stutthofie koło Gdańska, gdzie została osadzona z numerem 40992 w barakach części żydowskiej.

Zwieńczeniem postawy heroicznej miłości była decyzja Siostry Julii, by pójść do zarażonych na tyfus, odizolowanych i skazanych na nieludzką śmierć.

Wchodząc w sam środek obozowej gehenny, Siostra Julia zaniosła umierającym nie tylko elementarną posługę, ale przede wszystkim nadzieję chroniąc ich od rozpaczy i osłaniając modlitwą ich ostatnie zmagania na tej ziemi.

Zarażona tyfusem, zmarła 20 lutego 1945 roku tuż przed wyzwoleniem więźniów z obozu.

Boże, mocy ufających Tobie, Ty uzdolniłeś siostrę Julię Rodzińską, by pośród nienawiści, niesprawiedliwości i pogardy dla człowieka dała świadectwo niezachwianej wiary, była znakiem Twojej miłości i zdała sprawę z nadziei, którą żyła. Proszę Cię, naucz mnie za jej wstawiennictwem czerpać z Eucharystii i modlitwy różańcowej moc do życia w zjednoczeniu z Tobą i w pełni pokory służbie bliźniemu świadczyć o nadprzyrodzonym powołaniu człowieka. Spraw, by jej heroiczna wierność, męstwo i ofiara z życia wyjednały mi łaskę..., o którą Cię proszę. Amen.